Bu hikaye Challengers için spoiler içerir. Henüz görme şansınız olmadıysa bizimkilere göz atın Spoiler'sız inceleme.
Aşk üçgenleri zaman kadar eskidir ama zorluklar Central Entanglement klişeye yeni bir bakış açısı sunuyor. İki adam bir kızın dikkatini çekmek için birbirinin rakibi olmaya çalışıyor, ancak kız beyaz çit fantezisini yerine getirecek daha iyi birini aramıyor. Zendaya'nın Tashi Duncan'ı büyüklük istiyor. Bunu kendisinden ve onun yanında olmak isteyenlerden talep ediyor. Şaşırtıcı olmayan bir şekilde, Luca Guadagnino filmi, Tashi ile olan ilişkilerinden çok Patrick (Josh O'Connor) ve Art'ın (Mike Feist) birbirleriyle olan ilişkisini konu alıyor, ancak Tashi bunu yapmıyor. İkisine de aşık değilim. Tenisi seviyor. Ve budur O Aşk, üçlüyü aradıkları duygusal bağa yönlendirir.
Film, zaman çizelgeleri arasında geçiş yapıyor, üçlüyü üniversite ve kariyerleri boyunca takip ediyor, Patrick ve Art'ın Amerika Açık'ta yarışmak için reşit olma zaman çizelgesinde karşı karşıya geldiği dinamik dinamiklerini inceliyor. Özellikle romantik bir filmin merkezinde, öncelikli motivasyonu bir koca bulmak ve aile kurmak olmayan bir kadın karakteri görmek çok güzel. Tashi kendini zorlamaktan asla çekinmiyor. Art ve Patrick'in dikkati kendi hayalleri ve arzuları yüzünden onu duyamayacak kadar dağılmıştır.
Gençler turnuvası zafer kutlamalarının ardından ikilinin onu bir kumsalda izole etmesinden sonra, filmin başlarında bunu onlara açıklıyor. Çocukları “Tenisin ne olduğunu bilmiyorsunuz” diye bilgilendiriyor ve ekliyor: “Bu bir ilişki.” Rakibinin daha önce nasıl aşık olduğunu ve kendisinin ve rakibinin “güzel bir yere gittiklerini” anlatıyor. Mükemmel bir yaylım ateşinin yüksekliği Tashi'yi kovalarken, Art ve Patrick onun için hücumu filme almaya çalışır.
Patrick, plaj partisinden sonraki gün Art'ı kendi Gençler Şampiyonası finalinde mağlup edip Tashi'nin numarasını aldığında erken kazananın kendisi olduğunu düşünür. Onun hakkında. Onu manipüle etmeye çalıştığını fark ettiğinde hemen onu uyarıyor: “Birinin beni seveceğini sana düşündüren nedir?” Ama Patrick aşağı inerken Art daha iyi bir tenis oyuncusu olmak için çalışmakla meşgul. Profesyonel devrede yer aldı. Bu yüzden Tashi sanatın şakalarından hoşlanıyor. Patrick ondan tenis hakkında konuşmayı bırakmasını istediğinde Tashi'nin ilgisi kaybolur ve ilişkileri anında patlama yaşar. Saatler sonra dizini yırtıyor ve Art, gözyaşlarını kurulamak ve kırık kalbinin parçalarını toplamak için orada.
Kişisel hırsları yok olan Tashi, eğitime geri döner. Oyunundan çok uzak olamaz. Patrick geçici olarak arka planda kaybolur ve Art, Tashi'nin yeni hayalinin motoru haline gelir. Kendisini en iyi erkek arkadaş olarak tanıtmanın doğru bir hareket olmadığının farkına varır ve en iyi tenis oyuncusu olmaya yemin eder. Bu, Kalai'nin Tashi'yi en çok anladığı andır ama aynı zamanda onun çöküşüdür.
Sanatın numarası bir süreliğine işe yarar. O ve Tashi evli ve bir çocukları var. Bir vakıfları ve çok paraları var. Harika bir profesyonel tenis oyuncusu olur, neredeyse en iyisi olur, ancak yorulur ve sonunda Tashi'nin hayalini gerçekleştirme sözünü yerine getirmeden işi bırakmak ister. Tashi terk edildiğini anlayınca sevgisi azalır.
Challengers, ihanete karşı midesi zayıf olanlara yönelik bir film değil. Film Patrick ya da Art'ın Tashi'yle aşkı bulmasıyla ilgili olsaydı, onun ikisi arasında nasıl gidip geldiği çok önemli olurdu. Ama sanat koçu olduğunu itiraf ettiği anı görmenizin ama düğün sahnelerini hiç görmemenizin bir nedeni var. Kalai, Tashi'nin evlilik hayatını yeterince bulmamasından pişmanlık duysa da Tashi asla bir hediye istemez. Film boyunca amacı bu adamlardan herhangi birinin kendileri için büyüklük istemesini sağlamaktır.
Filmin ilk yarısında Patrick, Dennis'ten ayrılır çünkü bu konu hakkında konuşmak istemez ve onu ciddiye almaz. Açık'ı kazanmadan önce oyunu bırakmak istediğini açıklayarak Art'a ihanet eder, ancak ihanet bile Patrick'i Art'a karşı bir maçta yenmesini gerektirir, böylece Tashi hayalini bir kez daha ertelemek zorunda kalmaz. Sevgiye değer vermediğinde ikisine de ilgi göstermez ve aşk oyununda çok başarılıdır.
Pek çok kişi Tashi'yi bu erkeklerin sevgisine karşılık vermediği için sevimsiz olmakla suçlayabilir, ancak gerçekte onlar onu oynattıkları kadar o da onlarla oynuyor. Her ne kadar onları sevmese de onları önemsiyor. Onlar için fedakarlıklar yapıyor, özellikle sanat; Onları cesaretlendiriyor; Onları cesaretlendiriyor. Karşılığında gerçekten arzuladığı şeyi ona veremezler ve bu hayal kırıklığı, olaya dahil olan herkes için kızgınlığa dönüşür.
Bu ilişkilerin her biri koşullarla birlikte gelir. Hem Patrick hem de Art, Tashi'yi parıldayana veya kendilerini daha iyi hissettirene kadar seviyorlar; Tashi, dizini yaraladığında en çok sevdiği şeyi kaybettikten sonra en iyisi olmaya çalışana kadar onları seviyor. Art ve Patrick, filmin farklı bölümlerinde kendilerini hayalindeki rol olarak sunuyorlar ve onu başarısızlığa uğrattıklarında onları saygısız olarak değil, aciz olarak görüyor. Sonuçta hepsi birbirini kendi çıkarları için kullanıyor. Challengers'ı özel kılan şey, hiç kimsenin, hatta Tashi'nin bile cezalandırılmaması. Aslında hepsi filmin son anlarında ödüllendiriliyor.
Nihai amaç olarak işlevsel ilişkileri ön planda tutan filmlere o kadar alışığız ki. Challengers'daki amaç mükemmel bir tenis voleybolu ama aynı zamanda kendinizi sınırlarınızın ötesine zorlamanın da bir metaforu. Bir şeyi tüm kalbinizle yaptığınızda kendinizden daha büyük bir şey olabilirsiniz. Sorunlu, kusurlu karakterlerden oluşan bir üçlü, ama numaralarını bırakıp çıplak ruhlarını tehlikeye attıklarında bile sihir buluyorlar. Biz dağınık, kusurlu insanların, korkuyu ve kızgınlığı bırakıp lanet topa vurduğumuzda gerçek bağa ulaşabileceğimizi düşünmek gerçekten ilham verici.
Filmin doruk noktası, Patrick ve Art'ın ABD Açık'ta yer almak için rekabet etmesiyle sonuçlanan Challengers Turnuvası'nın finalinde geçiyor. Maç noktasına vardıklarında Art, Patrick ve Tashi'nin önceki gece birlikte yattıklarını öğrenir ve Patrick, Tashi'nin Art'tan ayrılmayacağını bilir. Ve bunların hiçbiri önemli değil. Guadagnino, bir yönetmen olarak vizyoner tarzını burada gösteriyor.
Art ve Patrick topu ileri geri sallarken bu son sahne gergin ve hipnotiktir. Bu, homurtuların, asfalttaki spor ayakkabı gıcırtılarının ve raketle temas eden kauçuk tenis topunun içi boş vuruşunun bir senfonisi. Art ve Patrick'in nihayet Tashi'nin yıllar önce sahilde şiirsel hale getirdiği tenis seviyesine ulaşması terli ama aynı zamanda da göz kamaştırıcıdır. Birbirlerini mükemmel bir şekilde anlıyorlar ve onu gören herkes de öyle. Sanki aşıklarmış gibi ya da değillermiş gibi. Birlikte güzel bir yere giderler. Art filelere geldi ve son galibiyet için atladı, topa vurdu ve Patrick'in eline düştü.
Anın sevincini kucaklıyorlar. Maçı kimin kazandığını bile göremiyorum çünkü hikayenin bu noktasında bunun hiçbir önemi yok. Art ve Patrick, Tashi'yi tanıdıklarından beri ilk kez kovalamacayı anlıyorlar. Son on yılın kırgınlığı ve pasif saldırganlığı ortadan kalktı ve eski en iyi arkadaşlar daha önce hiç olmadığı gibi bağlantı kurabildiler. Başka bir rakiple o ana ulaşamazlardı ve eğer Tashi ikisini de zorlamasaydı oraya ulaşmalarına izin vermezlerdi. Sonunda ona verdikleri sözü yerine getirmeyi başarırlar ve herkes kazanır.
Challengers şimdi sinemalarda oynuyor.
